Wereld verbeteren op kleine schaal.. 

Toen ik in 1991 professioneel begon te werken wilde ik de wereld absoluut verbeteren, problemen aan de kaak stellen, mensen redden met foto's, dat soort mooi idealisme. Die droom ging nogal verloren in de vrij harde werkelijkheid zeg maar. Nu, in 2013, en al wat jaren, stort ik me dagelijks op 'Wereld Verbeteren versie 2.0'. Wereld Verbeteren in het klein, direct, persoonlijk en haalbaar.

Twee weken geleden heb ik portretten gemaakt in verband met de leraar van het jaar. Daar kan ik mijn ‘Wereld Verbeter ei’ in kwijt. Mijn eerste vraag was simpel, krijg ik de vrije hand? Ja? fijn :)

Uiteindelijk kwamen de twaalf mensen samen op een dag en dat scheelde me ongeveer 1400 kilometer rijden om ze individueel te bezoeken. Natuurlijk was ik ziek en met 1200 mg Paracetamol op ging ik aan de slag.

Portretten maken is mijn passie, iemand heeft me de gave geschonken om iedereen als mooi te kunnen ervaren en dat vast te kunnen leggen in een foto. Niets; het weer, ziek zijn of een slecht humeur, niets zal me stoppen om elk persoon, elk individu, op zijn best te vast te leggen. Drie uur lullen als brugman, mensen ‘echt’ krijgen, echt contact maken. Uiteindelijk ook een rustpunt zijn in een voor hun ook drukke dag. Mezelf volledig geven, kwetsbaar zijn, de techniek ook onberispelijk beheersen natuurlijk.

Thuis staren, kijken, puzzelen.. een keuze maken, direct maar definitief in verband met tijdgebrek, wegsturen, een bedankje krijgen. Dan twee weken later is de verkiezing in een studio in Hilversum.

Ik zou de aankomst van alle bussen van de genomineerden fotograferen en het weer zat perfect mee. Bijna elke genomineerde kwam me persoonlijk bedanken voor de geweldig mooie foto, de mooiste ooit misschien wel. Foto’s op t-shirts, foto’s op Banner, op vlaggetjes, iedereen apetrots. Na drie of vier complimenten voelde ik me toch echt wel langzaam zweven en de aanblik was ook mooi, ook ik voelde me trots en blij.

Binnen in de studio, de portretten worden geprojecteerd op een scherm van pakweg 5x10 meter en niemand hoeft zich te schamen, iedereen kan trots zijn, de genomineerden maar ik zelf ook. Ik snap ook nog steeds niet hoe ik het doe, foto’s die op 20 cm goed overkomen maar 10 meter breed ook. 12 totaal verschillende portretten op 1 locatie die allemaal anders ogen maar toch perfect samen gaan als ik dat onbescheiden mag zeggen. Met 1200mg Paracetamol geschoten, hoest inhoudend, liters water drinkend en toch met een goed humeur.

Dat is wat ‘Wereld Verbeteren’ voor mij nu betekent. Simpel en klein maar ook groter dan je denkt. Alleen werk aannemen waar je in gelooft. Passie en visie voorrang geven boven geld. Elke dag met energie aan het werk gaan.

De genomineerden trots, de organisatie trots, de familie van de geportretteerden trots, de klassen trots, bij elkaar al snel een paar duizend mensen. Natuurlijk zijn die foto’s een schakeltje in een groter proces maar niet perse een onbelangijke schakel, bedenk eens wat het zou doen als het niet echt mooi was, lelijk zelfs.. met die duizenden mensen..